Τον επικήδειο εκφώνησε ο Κώστας Μπουμπουρής, ενώ ο Ηλίας Μπουμπουρής, ανέγνωσε στην μνήμη ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Μπουμπουρή «το συναξάρι των Αγράφων», στο οποίο γίνονταν μνεία στον λεβέντη αυτό Αγραφιώτη, που έζησε κάτω από δύσκολες στιγμές αγωνιζόμενος πάντα για το καλό και την προκοπή των Αγράφων. Στην προσωπικότητα του μπαρμπα Λάμπρου αναφέρθηκε και ο κορυφαίος ταξιδιωτικός αρθρογράφος-ερευνητής Γιάννης Ντρενογιάννης, φίλος εγκάρδιος του γέροντα, ενώ στην τελευταία του κατοικία συνοδεύτηκε υπό των ήχο του κλαρίνου του Λάμπρου Τσιλίκα, που έπαιξε μοιρολόι, ικανοποιώντας έτσι την επιθυμία του μπαρμπα - Λάμπρου, που έλεγε όταν θα πεθάνω θέλω να με συνοδεύσετε στον τάφο μου με κλαρίνα.
Πριν καιρό έγραψε για τον αείμνηστο συντοπίτη μας ο Ηλίας Προβόπουλος: «Το καλοκαίρι του 1950 όταν επέστρεψαν από το Αγρίνιο όπου πήγαν ως ανταρτόπληκτοι, ο Γιώργος Κοντογούνης έβαλε για πρώτη φορά μπρίκι στη φωτιά και έτσι εγκαινίασε μια εποχή στην οποία το χάνι έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην επικοινωνία των Αγραφιωτών με τον έξω κόσμο. Αφορμή για το τεράστιο αυτό γεγονός στην τοπική ιστορία, υπήρξε η κατασκευή της σιδερένιας γέφυρας στον Αγραφιώτη και η κάλυψη των αναγκών του συνεργείου.
Μέχρι το 1980 που πέρασε ο δρόμος, το χάνι όντως υπήρξε το σημείο όπου πέρασαν έστω μια νύχτα της ζωής τους όλοι οι Αγραφιώτες, έφαγαν ένα πιάτο ζεστό φαί, ήπιαν ένα τσίπουρο, στέγνωσαν στη σόμπα και χόρεψαν ολόκληρες νύχτες με το βιολί του Γυφταντρέα. Κατόπιν άλλαξαν τα πράγματα, σταμάτησαν οι διανυκτερεύσεις αλλά όλοι οι περαστικοί σταματούσαν για λίγο και έκαναν κίνηση στο μαγαζί το οποίο λειτούργησε υποδειγματικά μέχρι το θάνατο της γυναίκας του Μαρίας πριν από 10 χρόνια, ο μπάρμπα Λάμπρος».
