18/6/16

ΗΜΕΡΑ ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΑΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΚΟΥΤΣΙΟΥΜΠΑ











 Το σημερινό Ψυχοσάββατο, παραμονής της Πεντηκοστής, όπως και όλα τα ψυχοσάββατα, είναι ημέρα αφιερωμένα στις ψυχές όλων εκείνων που έφυγαν από κοντά μας. Σήμερα άπαντες όπου και να βρεθήκαμε ανάψαμε ένα κεράκι για τον πατέρα και την μάνα μας, για τους δικούς μας που περιμένουν την προσευχή μας, ως ανακούφιση εκεί που βρίσκονται. Έλεγε κάποιος σοφός γέροντας, πως όταν αδειάσει η καρέκλα της μάνας και του πατέρα που κάθονταν στο σπίτι, τότε καταλαβαίνουμε τι χάσαμε...




Εμείς σήμερα στο ευλογημένο χωριό μας, την όμορφη Κρέντη, μετά το 40μερο μνημόσυνο της αδελφής μας Ουρανίας Κουτσιούμπα και του συζύγου αυτής Παύλου, ανεβήκαμε στο κοιμητήριο και διαβάσαμε τρισάγιο για όλους εκείνους που ταξίδεψαν στην αιωνιότητα. Εκεί ανάμεσα στα μνήματα, προσευχηθήκαμε για τους γονείς μας, για τους παππούδες μας, για τους ιερείς μας, για την αδελφή μας Νεκταρία, για τον αδελφό μας Ελευθέριο που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας, για την κάθε ψυχή ξεχωριστά.
Στη συνέχεια δεχθήκαμε την Αβραμιαία φιλοξενία των παιδιών της μακαρίτισσας στο καφενείο του Θανάση Κουτσιούμπα, με κέρασμα και τράπεζα αγάπης. Ο Άγιος Θεός να αναπαύει τις ψυχές των αδελφών μας και να χαρίζει στα παιδιά και στα εγγόνια της κάθε καλό.

Αδελφοί μου η μνήμη του θανάτου είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο, λένε οι πατέρες γιατί προξενεί στον πιστό Χριστιανό την υπομονή στην κάθε θλίψη που συναντά. Γνωρίζει ότι ουκ έχει ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητεί, και γι' αυτό όχι μόνο δεν γογγύζει στις δοκιμασίες και αδικίες του προσωρινού αυτού κόσμου, αλλά και ευχαριστεί τον Θεό που με τα μέσα αυτά του εξασφαλίζει την αιωνία ζωή . Όποιος φιλοσοφεί σωστά το μυστήριο του θανάτου, αντιμετωπίζει σωστά και όλα τα περιστατικά της ζωής του. Λέγεται πως ο τετραήμερος Λάζαρος μετά την ανάσταση του δεν γέλασε ποτέ, ενθυμούμενος τα όσα αντίκρισε στον Άδη. Μόνο μια φορά γέλασε όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα, και είπε: Ό ένας πηλός κλέβει τον άλλο πηλό!

Πάντα να θυμόμαστε τους κεκκοιμημένους αδελφούς μας και πάντα να έχουμε μια προσευχή γι΄ αυτούς, την περιμένουν όπως ο διψασμένος το νερό.