ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί καλησπέρα σας

Ζούμε όλοι μας μια πρωτόγνωρη κατάσταση, με τον φόβο να κυριαρχεί στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας που πλέον έχει αλλάξει ριζικά.

Ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν σταμάτησε τόσο βίαια τον ακράτητο καλπασμό της, ούτε και σε ανάλογες περιπτώσεις ούτε φυσικά και σε πολέμους. Και όμως αυτές τις μέρες βλέπουμε ένα απότομο και αναγκαστικό σταμάτημα του ποδοβολητού της πάνω στον πλανήτη.

Μεγαλουπόλεις, πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, τούτες τις μέρες ζουν λες και ότι δεν υπάρχει ζωή σε αυτό τον τόπο. Μικρό αλλά δυνατό το παράδειγμα των νέων δεδομένων και στο χωριό μας, όπου επικρατεί η σιωπή και η ανησυχία.

Μήπως όμως τούτο το τραγικό γεγονός που έχει ήδη προκαλέσει ένα παγκόσμιο σοκ, είναι και μια ευκαιρία ο άνθρωπος να κάνει ένα βήμα πίσω, να πάρει μια βαθειά ανάσα και να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του; Να κοιτάξει κατάματα τα λάθη του, γιατί κακά τα ψέματα ότι βιώνουμε είναι τα λάθη μας που γύρισαν για να μας στοιχειώσουν...

Και να που ήλθε η ώρα του απολογισμού. Ήλθε η ώρα που ο καθένας κλεισμένος στο "κελί" που έφτιαξε, να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον εαυτό...
Οι περισσότεροι θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την μοναξιά. Θα καταλάβουν ότι δεν αντέχουν να είναι μόνοι γιατί δεν έχουν τι να πουν με τον εαυτό τους.

Άλλοι θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωποι με τις σχέσεις που έφτιαξαν. Τα παιδιά, τους γονείς, τους συντρόφους. Κλεισμένοι σ' ένα σπίτι χωρίς ελπίδα διαφυγής, δε θα υπάρξει άλλος τρόπος παρά να δουν ο ένας τον άλλον κατάματα. Να λουστούν τα κακομαθημένα παιδιά τους, να αντιμετωπίσουν έναν γάμο που από καιρό βρίσκεται σε κρίση και άλλοι, οι πιο πολλοί να έρθουν αντιμέτωποι με το φόβο του θανάτου, χαμένοι πίσω από χαρτιά υγείας, μαντηλάκια και τόνους μακαρόνια...
Και με αυτό το σύννεφο του θανάτου πάνω από τα κεφάλια μας, ας αναλογιστούμε τι άξιζε από όσα ζήσαμε ως εδώ. Ας θυμηθούμε τι κάναμε πριν μερικές βδομάδες...γιατί θυμώναμε..γιατί παλεύαμε.. γιατί τρέχαμε, γιατί λέγαμε τόσα και τόσα για τον Α και τον Β κι αν όλα αυτά έχουν ακόμα αξία τώρα.
Κι αν δεν έχουν, ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε. Δεν μπορούμε να πορευτούμε άλλο σαν είδος με μοναδικές αξίες το χρήμα, την εικόνα και τα χόμπι μας. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να μας βοηθήσει τώρα. Μας το δείχνει η ζωή χρόνια τώρα. Μας το φωνάζει το σύμπαν. Μας το ουρλιάζει ο πλανήτης. Ο πλανήτης που καταστρέφουμε κάθε μέρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας και χοροπηδάμε στην πλάτη του με την έπαρση του κυρίαρχου είδους.

Κι όμως...δεν είμαστε το κυρίαρχο είδος. Ποιος είναι θα μου πείτε; Τα μικρόβια είναι..! Όπως και αυτό του Κορωναϊού. Αυτό, το μικρότερο όλων των πλασμάτων είναι που θα επιβιώσει μιας πιθανής ολικής καταστροφής. Όχι εμείς. Και αυτό έρχεται τώρα να μας απειλήσει μ' έναν τρόπο τόσο απόλυτο υπενθυμίζοντάς μας το πόσο ασήμαντοι είμαστε όλοι μας για τούτο τον πλανήτη.
Όλοι! Άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, φτωχοί, μετανάστες, ντόπιοι, Επίσκοποι, παπάδες, χριστιανοί, μουσουλμάνοι...Όλοι!
Όποιος και να λείψει από εμάς, ο πλανήτης θα συνεχίζει να γυρίζει. Για την ακρίβεια, όσο εμείς νοσούμε ο πλανήτης θα θεραπεύεται. Όσο μένουμε  κλεισμένοι στα σπίτια μας, ο αέρας και τα νερά θα καθαρίζουν από τα υπολείμματα μας. Τα ζώα και τα πουλιά θα γυρνούν ελεύθερα χωρίς τον φόβο μας. Η Γη θα κάνει επιτέλους ένα διάλειμμα από την παρουσία μας και θα ανθίσει... Κι αυτό ας μας γίνει ένα μάθημα που θα το θυμόμαστε όταν θα ξαναξεχυθούμε και πάλι έξω!!

Αδελφοί μου εν Χριστώ αγαπητοί, εύχομαι τούτος ο δολοφόνος ιός, να γίνει τελικά και διδάσκαλος, σε όλους εμάς που σε αυτό το διάστημα της δοκιμασίας δώσαμε τις εξετάσεις μας, ως κληρικοί, ως γονείς, ως δάσκαλοι, ως συνέλληνες, ως συγχωριανοί. Να γίνει πραγματικός δάσκαλος για να αναθεωρήσουμε πολλά στη ζωή μας για το ποιες είναι οι πραγματικές αξίες έτσι ώστε να γίνει η αιτία να αλλάξουμε σε πολλά ακόμη και εμείς εδώ στο ευλογημένο χωριό μας.

Από καρδιάς εύχομαι και προσεύχομαι κάθε βράδυ για όλους σας, τούτη η δοκιμασία να μας κάνει καλύτερους και όταν όλα περάσουν - θα περάσουν πολύ σύντομα να με θυμάστε -να βρεθούμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο, να ξαναγεμίσουμε την εκκλησία μας που τούτο το διάστημα είναι άδεια, να πάρουμε την μεγάλη απόφαση να γυρίσουμε το τιμόνι της ζωής μας στο δρόμο του Χριστού. Ο χρόνος θα δείξει…

Να θυμόμαστε ότι κανείς μας δεν είναι σημαντικότερος κανενός σε αυτή τη γη και ότι εκείνη θα συνεχίζει να γυρίζει ακόμα και χωρίς εμάς. Κι αν δεν το καταλάβουμε μόνοι μας τότε το επόμενο μας μάθημα θα είναι ακόμα δυσκολότερο...

Αδελφοί μου μετά από ένα 15ημερο ξεχωριστής δοκιμασίας για την κόρη μου, για μένα και την υπόλοιπη οικογένειά μου, δοξάζοντας τον Πανάγαθο Θεό, επιστρέφω από αύριο υγιέστατος στα ιερατικά μου καθήκοντα, για να τα επιτελέσω σύμφωνα με την ευλογία του Σεπτού Ποιμενάρχη μας και τις οδηγίες των ειδικών ιατρών και επιστημόνων.

Από αύριο Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020, ο Ιερός Ναός του Αγίου Νεκταρίου θα είναι ανοιχτός για κατ΄ ιδίαν προσευχή και για ακολουθίες του νυχθημέρου που θα τελούνται κατά διαστήματα, εντός του Ιερού Βήματος.

Την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης θα τοποθετηθεί ο Τίμιος Σταυρός στο κέντρο του Ναού για προσκύνηση και στην εορτή του Ευαγγελισμού θα τελεστεί Τρισάγιο στο Μνημείο των Ηρώων, υπέρ των της Πίστεως και της πατρίδας αγωνισαμένων και πεσόντων, χωρίς την παρουσία κόσμου.

Συνεχίζουμε λοιπόν να μένουμε σπίτι, έχοντας όταν χρειάζεται, λιγοστές επαφές μεταξύ μας και αυτές σε αποστάσεις … αγάπης, έτσι ώστε να μην επιτρέψουμε στο ιό, να επισκεφτεί το ευλογημένο χωριό μας.

Οι προσευχές μου για όλους σας, ονομαστικά συνεχίζονται και θα συνεχιστούν όπως γίνεται αδιαλείπτως τα τελευταία χρόνια που ο καλός θεός με έφερε κοντά σας. Θερμή παράκληση να κάνετε και σεις το ίδιο για την ελαχιστότητά μου.

Να είστε καλά και πάντα αισιόδοξοι. Καλή Ανάσταση.  

Με αγάπη Χριστού

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΑΣ