Ο καθένας μας σε τούτο τον κόσμο
που ζούμε έχει και κάποιο τάλαντο κρυφό μέσα του και αναλόγως στο διάβα της
ζωής του ή το ανακαλύπτει και το καλλιεργεί, αν έχει τον τρόπο του ή το κρατάει
μέσα του και όταν του δοθεί η ευκαιρία, το ξεδιπλώνει φανερώνοντας το και στους
άλλους. Κάπως έτσι έχει συμβεί, όπως αποδεικνύετε στην πράξη και με τον εκλεκτό συγχωριανό μας, τον αγαπητό σε όλους μας, αλλά και από τους κορυφαίους ευεργέτες της Ενορίας μας, τον Παναγιώτη Μάκκα, που τελευταία όλο και πιο πολύ καιρό τον βλέπουμε στην Κρέντη.
Ο Παναγιώτης λοιπόν, όπως πολλά
παλληκάρια του τόπου μας, εκείνους τους δύσκολους καιρούς, πήρε και αυτός των
οματιών του και παρέα με τα αδέλφια του, πέρασε τον Ατλαντικό, αναζητώντας μια
καλύτερη ζωή στην ξενιτιά. Άξιος και δημιουργικός όπως ήταν από μικρό παιδί,
πάλεψε στα ξένα, αγωνίστηκε, μόχθησε, δημιούργησε μια ευλογημένη οικογένεια και
φυσικά πρόκοψε κάνοντας περιουσία γιατί ο άξιος άνθρωπος όπου και να πάει,
πετυχαίνει αρκεί να υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Εκεί λοιπόν στο Αμέρικα, που
έλεγαν και οι παλιότεροι ο Πάνος, ασχολούμενος με τη δουλειά και εκεί μιλάμε
για δουλειά και όχι για αστεία, δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί και με το μεράκι
του, δηλ. με το πηγαίο τάλαντο που του
χάρισε ο Θεός και δεν ήταν άλλο, από το να πιάνει στα χέρια του , οποιοδήποτε
ξύλο και να το μετατρέπει σε έργο τέχνης. Τάλαντο καλλιτεχνικό, με την
ξυλογλυπτική να ρέει στο αίμα του.
Όταν λοιπόν ο Πάνος πήρε την
απόφαση να σταματήσει την πολύ δουλειά και να μειώσει τις μπίζνες του στη
Βοστώνη, όλο και έψαχνε να βρει κανένα ματσούκι, όλο και κάτι έβγαινε συνεχώς
από μέσα του, για τέχνη και δημιουργία πάνω στο ξύλο. Στην αρχή τα πρώτα
στραβόξυλα, του έκαναν νερά. Σιγά – σιγά όμως άρχισαν να υπακούουν στις
προσταγές και στα χέρια του. Οι πρώτες γκλίτσες, ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Όταν
όμως πήρε και π΄ αυτές το κολάι, κάθε είδους ξύλο αλλά και κάποια κέρατα ακόμη,
στα χέρια του καλλιτέχνη, άλλαζαν μορφή, γίνονταν πραγματικά πανέμορφα
ξυλόγλυπτα δημιουργήματα, να τα βλέπεις και να χαζεύεις. Το μεράκι πήρε
διαστάσεις και στα σπίτια του, είτε στην Αμερική είτε στο χωριό, δημιούργησε,
μικρά εργαστήρια και από γκλίτσες, άλλο πράμα. Γέμισαν τα σαλόνια αλλά και
αρκετοί φίλοι έλαβαν δώρο από μ ια πανέμορφη γκλίτσα δουλεμένη καλά και
προσεκτικά από τα χέρια του Παναγιώτη.
Όμως ο Πάνος Μάκκας, δεν τα πάει
καλά μόνο με τα κάθε είδους … στραβόξυλα, που τα μετατρέπει σε ωραία
ξυλόγλυπτα. Ο Πάνος, έχει μεράκι με όλα γενικά τα δένδρα, τα οποία προσέχει και
νοιάζεται. Σε αυτά βέβαια δεν σκαλίζει, όμως όποια από αυτά είναι άγρια, βάζει
το θαυματουργό χέρι του και με την τεχνική του, που είναι ολόκληρη επιστήμη, τα
μπολιάζει και από άχρηστα, τα μετατρέπει σε χρήσιμα και ευλογημένα.
Πέρυσι μπόλιασε αρκετές συκιές
στο χωριό που πέταξαν και πρόκοψαν. Κάποιες όμως απ΄ αυτές ο πάγος τις έκαψε
και δεν το πήραν ποτέ πάνω τους. Φέτος με το που ήλθε, έκανε τον απαραίτητο
έλεγχο και μόλις βάρεσε λίγο ζέστα, πήρε τα σύνεργα και να, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες
της μικρής Αθηνάς, άρχισε το νέο μπόλιασμα για νάχουμε σύκα αργότερα και
μάλιστα από τα καλά.
Αξίζουν πολλά μπράβο στον
αγαπητό μας συγχωριανό για ότι έχει κάνει για την γενέθλια γη, για το χωριό του
και φυσικά για την ωραία και μοναδική φύση τούτου του ευλογημένου τόπου.
