Κάποτε τα χωράφια, είτε μικρά
είτε μεγάλα, ήταν για τους μεγαλύτερους από μας, η πηγή ζωής καθότι σε αυτά οι
πατεράδες και οι παππούδες μας, καλλιεργούσαν ότι το πολυτιμότερο εκείνες τις δύσκολες
εποχές, που δεν ήταν άλλο από το σιτάρι και το καλαμπόκι βασικά στοιχεία
διατροφής των ανθρώπων. Βέβαια υπήρχαν και χωράφια που τα έσπερναν για να
εξασφαλίσουν τροφή για τα ζωντανά αλλά και χωράφια, κυρίως ποτιστικά, που
έκαναν οι νοικοκυραίοι τους κήπους και κάποια άλλα που φύτευαν διάφορα
οπωροφόρα δένδρα.
Ένα τέτοιο, καλό χωράφι,
ποτιστικό, που ζούσε ολόκληρη φαμελιά, ήταν και το μεγάλο χωράφι του Παναητούλα
Μάκκα, στου Βελή τη βρύση, στην Κρέντη, ένα χωράφι στο οποίο εργάστηκε για μια ζωή ολόκληρη
ο αείμνηστος Μένιος Μάκκας, εκ των τέκνων του Παναητούλα.
Χρόνια με τα χρόνια όμως όπως όλα
τα χωράφια του τόπου μας, που κάποτε ζούσαν ολόκληρες οικογένειες, έτσι και
αυτό εγκαταλείφτηκε, μέχρι που τα πουρνάρια και το δάσος τα σκέπασε και τα
έκανε αγνώριστα.
Ένα μέρος λοιπόν από το σπουδαίο
αυτό χωράφι στου Βελή τη βρύση, που σήμερα ανήκει στον Πάνο Μάκκα, με πολύ
μεράκι και φροντίδα, έγινε πάλι καλλιεργήσιμο και θα λέγαμε πως ξαναπήρε ζωή,
όχι φυσικά για να «ζήσει» κάποια οικογένεια, αλλά για να μην χαθεί, όπως τα
περισσότερα, για να υπάρχει και να γυρίζει στην μνήμη του Παναγιώτη, αλλά και
των αδελφών, τον χρόνο πολύ πίσω, όταν αυτός και τα αδέλφια, ζούσαν και
μεγάλωναν στον ευλογημένο αυτό τόπο.
Το σχέδιο επαναλειτουργίας, αν
μπορούμε να το πούμε έτσι, του χωραφιού, μπήκε σε δράση φέτος το καλοκαίρι από
τον Παναγιώτη Μάκκα, ο οποίος με χωματουργικό μηχάνημα το καθάρισε το απ΄ άκρη
σε άκρη, το περιέφραξε και το σπουδαιότερο, το έσπειρε με στάρι, αναμένοντας τον
θέρο το ερχόμενο καλοκαίρι, όχι για να γεμίσει το αμπάρι για το ψωμί της χρονιάς,
όπως γίνονταν παλιά, αλλά για να αναβιώσει εκείνες τις αλησμόνητες εποχές, που
ο θέρος και το αλώνισμα ήταν στα χωριά μας, μια ολόκληρη ιεροτελεστία.
Να συγχαρούμε τον συγχωριανό μας,
για την προσπάθεια του να κρατήσει ακόμα ζωντανό κάθε καλό εκείνης της εποχής,
αλλά και την μεγάλη του αγάπη για την γενέθλια γη.
Κλείνοντας να τονίσουμε πως στην
περιοχή εκείνη υπάρχει ακόμη και σήμερα η ξακουστή Βρύση του Βελή, η οποία πήρε
το όνομά της αυτό, από το γεγονός, όπως μας είπε ο Παναγιώτης, ότι εκεί ο
Μεγάλος Ήρωας του τόπου μας, Κώστας Βελής, είχε το στρατηγείο του, όπου και
έκανε συνάξεις με τα παλληκάρια και το ασκέρι του.
