Το κοινό εργαστήρια των μελισσοκόμων του χωριού μας επισκεφτήκαμε
την περασμένη Κυριακή. Εκεί συναντήσαμε τους εκπαιδευτές του είδους, Θανάση
Κουτσούμπα και Χρήστο Λάππα με την σύζυγό του Σοφία. Με ιδιαίτερη χαρά μας εξήγησαν όλη τη
διαδικασία και μας πρόσφεραν το θαυμαστό αυτό δώρο της μέλισσας.
Όταν γεμίσουν οι κηρήθρες με μέλι, ο μελισσοκόμος παίρνει
τις γεμάτες, αφού πρώτα απομακρύνει τις μέλισσες, και στη θέση τους τοποθετεί
άδειες. Αν τα μελίσσια είναι πολύ μακριά από το εργαστήριό τους, στήνουν μια
μεγάλη σκηνή και τοποθετούν μέσα τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Πρώτη εργασία που πρέπει να γίνει, είναι να απομακρύνουν το
κερί, με το οποίο οι μέλισσες σφράγισαν τα κελιά τους. Γι’ αυτό το λόγο έχουν
μεγάλα μαχαίρια, τα οποία διατηρούν ζεστά μέσα σε βραστό νερό, και κόβουν τη
λεπτή φλούδα του κεριού. Τα σύγχρονα εργαστήρια έχουν μαχαίρια που ζεσταίνονται
με ηλεκτρικό ρεύμα. Επειδή με την απομάκρυνση του κεριού φεύγει και λίγο μέλι,
για να μην πάει χαμένο, το αφήνουν να στραγγίσει σε ένα σουρωτήρι
Τις καθαρές κηρήθρες τις τοποθετούν σε έναν κάδο σαν βαρέλι,
σε ειδικές θέσεις και με ένα μηχανισμό αρχίζουν να τις γυρίζουν πολύ γρήγορα.
Με τη φυγόκεντρη δύναμη, το μέλι τινάζεται στα τοιχώματα του κάδου και σιγά
σιγά κατεβαίνει προς τα κάτω.
Το μέλι, που συγκεντρώνεται στον πάτο του κάδου, το παίρνουν
από μια κάνουλα σαν βρυσούλα και το ρίχνουν μέσα σε έναν άλλο κάδο με φίλτρα,
για να απομακρυνθούν τυχόν μικρά κομματάκια κεριού ή άλλα ξένα σώματα. Στη
συνέχεια, από μια κάνουλα που έχει ο κάδος, το συσκευάζουν σε μεγάλα ή μικρά
δοχεία.
Όλη αυτή η διαδικασία ονομάζεται τρύγος.
